HET VERHAAL VAN JELGER

• Jelger Jansen
• 23 jaar
• afkomstig uit Hechtel
• 2 jaar speelplaatsanimator Don Bosco Hechtel
• 1 jaar hoofdanimator Don Bosco Hechtel
• 7 jaar animator, hoofdanimator en pleinleiding op speelplein Groene Zone

Hoe ben je begonnen als speelplaatsanimator?

In het eerste middelbaar in Don Bosco Hechtel kwam ik voor het eerst in aanraking met speelplaatsanimatie. Het was er verplicht om elke middag te spelen met andere eerstejaars en de speelplaatsanimatoren. Het was als leerling niet altijd even leuk om verplicht te worden om elke dag mee te doen. Maar doordat het aanbod gevarieerd was, werd het toch wel plezant. Als ik erop terugblik, heb ik daar wel de eerste prikkel gekregen om animator te worden.

In het vierde middelbaar ging ik naar een infosessie op school waar er informatie gegeven werd over het middagspel. Ik besloot om speelplaatsanimator te worden, samen met enkele vrienden. Er zijn veel leerlingen die dat willen doen om dan op het einde van het schooljaar mee te kunnen gaan met het bergkamp in Oostenrijk. Daarna heb ik me geëngageerd als hoofdanimator. Ik begeleidde de speelplaatsanimatoren, maakte schema’s om de speelplaatsanimatie in goede banen te leiden en organiseerde activiteiten voor de animatoren. 

'Leerlingen bouwen al spelend een band op met elkaar.' Jelger

Ik vond het heel plezant en ben uiteindelijk zes keer meegegaan naar Oostenrijk. Daar werden echte vriendschapsbanden gesmeed voor het leven.

In Don Bosco Hechtel is het bergkamp verbonden aan speelplaatsanimatie. Geeft dat de speelplaatsanimatoren een extra motivatie?

Alle animatoren deden het middagspel graag, maar het Oostenrijkkamp was voor de meesten wel een extra motivatie om zich elke middag extra hard in te zetten. Om mee te mogen naar Oostenrijk moesten we ons twee middagen per week inzetten voor speelplaatsanimatie. Toch waren er ook veel speelplaatsanimatoren die er elke middag voor elkaar stonden. We bouwden een fijne vriendengroep op. In plaats van te gaan voetballen of te liggen niksen in het gras gingen we er samen voor om de jongere leerlingen een leuke middagpauze te bezorgen. Dat we dan mee mochten naar Oostenrijk was telkens een mooie afsluiter, een bonus op het einde van het schooljaar.

Zou je andere scholen aanraden om speelplaatsanimatie op te starten?
Vind je dat dat echt een meerwaarde kan bieden?

Ja, sowieso! Voor de jongeren uit de eerste graad, voor wie de speelplaatsanimatie georganiseerd wordt, werkt het preventief tegen pesten. Dat gebeurde ook bijna nooit en als het wel gebeurde, kon je daar als speelplaatsanimator snel op ingrijpen. De leerlingen worden zinvol beziggehouden tijdens de middagspeeltijd en bouwen al spelend een band op met elkaar.

Zou jij jongeren aanraden om speelplaatsanimator te worden?
Speelplaatsanimatie is ideaal om te ontdekken wat je graag doet en waar je goed in bent. Je mag die talenten dan meteen ook inzetten op school. Wat je doet met gedrevenheid neem je zeker mee in je latere leven.

Heb je nog enkele adviezen voor scholen die willen starten met speelplaatsanimatie?

Ga in gesprek met andere scholen en leer uit hun ervaringen. Je hoeft als beginnende school niet meteen elke middag animatie te organiseren. Bouw het rustig op, begin met één middag per week en kijk of het aanslaat.

'Wat je doet met gedrevenheid neem je zeker mee in je latere leven.' Jelger

Zorg ervoor dat speelplaatsanimatie vanuit de hele school uitgedragen wordt. In Don Bosco Hechtel leerden we bijvoorbeeld tijdens onze eerste LO-lessen spelletjes aan die gedaan werden tijdens de speelplaatsanimatie. Dat maakt het makkelijker voor de speelplaatsanimatoren, zij moeten dan veel minder uitleg geven aan een groep en kunnen meteen beginnen met spelen.

Bedank je speelplaatsanimatoren door activiteiten voor hen te organiseren. Zij offeren toch vaak hun middagpauze op voor het project speelplaatsanimatie. Ze halen er nog meer voldoening uit als ze merken dat hun vrijwillig engagement gewaardeerd wordt.

Kan je je leukste herinnering aan speelplaatsanimatie vertellen?

De laatste dag op het bergkamp in Oostenrijk is er een fuif waar iedereen zich geweldig kan uitleven en dan houden we een laatste avondwoordje. Het wordt dan muisstil. Grappig, dat contrast. De hoofdanimatoren zitten naast elkaar en brengen een avondwoordje, ze kiezen een liedje of vertellen wat zij zich zullen herinneren. Dan vloeien er traantjes. Dat het moment van afscheid telkens zo mooi en pakkend is, toont de hechte groepssfeer die elk jaar opnieuw ontstaat na zo’n intense tiendaagse.

Hoe ben je animator op een speelplein geworden?

Via de cursus Verdere Vorming van Bosco Base. Een paar vrienden die speelplaatsanimatie deden, gingen niet op bergkamp en moesten dus hun stage ergens anders doen. Zij gingen naar Groene Zone in Heverlee en vroegen me of ik ook eens mee wou, ook al was ik oorspronkelijk niet van plan om dat te doen. Speelplaatsanimatie stopt na de middelbare school, maar op het speelplein kon ik nog langer doorgaan als animator. Ik heb de keuze om animator te worden op het speelplein niet betreurd. Uiteindelijk ben ik er zeven jaar actief geweest. (lacht) Maar nu is het stilaan genoeg geweest. Ik ben afgestudeerd en ik ga werken. En ik ben van mening dat je het beste op een hoogtepunt stopt.

Zijn er verschillen tussen animator zijn op school en op het speelplein?

Goh, da’s een moeilijke vraag om zoiets in het kort samen te vatten. De overgang van school naar het speelplein vroeg een serieuze aanpassing.

Ik heb geprobeerd om de identiteit die ik in Hechtel had opgebouwd door te trekken in Heverlee. Op school durfde ik op het gebied van verkleden en inkleding veel te doen en dat heb ik meegenomen naar Groene Zone. De eerste twee jaren kon ik experimenteren met spelen maken voor de verschillende leeftijdscategorieën op het speelplein. Verder heb ik al die jaren ook telkens nieuwe uitdagingen gekregen – hoofdmoni, pleinleiding, speelclub – waardoor mijn tijd op het speelplein altijd superinteressant bleef. De basis voor mijn manier van omgaan met die verantwoordelijkheden van bijvoorbeeld een hoofdanimator ligt dan weer bij de speelplaatsanimatie, waar ik met vallen en opstaan heb geleerd hoe je een veelheid aan taken kan delegeren.

'Op het speelplein is er een continue stroom aan nieuwe vrijwilligers, maar toch blijft die typische Don Boscosfeer hangen.' Jelger

 Heb je daar dan veel uit geleerd als persoon? Heeft dat invloed gehad op je leven?

Het heeft niet direct effect gehad op mijn studies, maar wel op mijn manier van zijn en van doen. Op het speelplein ben ik doorgegroeid van animator tot pleinleiding: de verantwoordelijkheidszin en de manier van omgaan met mensen zal ik zeker meenemen naar mijn latere werkleven. Het is sowieso al iets moois om op mijn cv te zetten.

En dan de vrienden natuurlijk, die er nog altijd zijn. Ik koester de momenten die ik beleefd heb met hen op het speelplein! Op het speelplein is er een continue stroom aan nieuwe mensen, toch blijft die typische Don Boscosfeer hangen. Het gedachtegoed van Don Bosco – er zijn voor iedereen en een grote vriendengroep vormen – draag ik mee in mijn verdere leven.