Op school was ik een grote flierefluiter
de laatste van de klas de hekkensluiter.
Maar er was één les waar ik mijn aandacht nooit verloor
en daar had ik een goede reden voor:

Ik was verliefd op de juf
op de juf van fysica
ze was zo mooi ze was zo lief
ze heette juffrouw Monica.

Ik werd een wonderbaarlijk wetenschapper
en Monica die werd altijd maar knapper,
ik werd verslaafd aan formules en sindsdien
kreeg ik voor elke toets een dikke 10.

Maar op een dag zei Monica 'mijn jongen
er is een tijd van komen en van gaan.'
Mijn ogen zijn met tranen volgesprongen
omdat ze nooit meer voor de klas zou staan.

Spring, Juf van Fysica